Piękna, straszna... capoeira

Wszystko zaczęło się od grande roda - ceremonia, w której uczestnicy tworzą zamknięty krąg, gdzie gracze przez podanie ręki zapraszają się do gry. Celem capoeiry jest filozofia podstępu, zaskoczenie, wykiwanie przeciwnika, nie zaś pokonanie. To przede wszystkim różni capoeirę od sztuk walki wywodzących się z Dalekiego Wschodu.

- Ta brazylijska sztuka walki została sprowadzona do Ameryki Południowej przez niewolników afrykańskich. Nie wolno im było mieć broni i w ogóle walczyć, więc ćwiczyli swoje umiejętności pod pozorem zabawy – wyjaśnia źródło powstania sztuki Patryk Kusiński, organizator warsztatów.

Dlatego nieodzownym elementem tej sztuki walki jest muzyka, śpiew jak i klaskanie. Melodia jest szalenie energiczna, wręcz zachęcająca do zabawy i wywodzi się z tradycji brazylijskiej, tak jak i sama sztuka capoeira. Uczestnicy grają na bardzo egzotycznych dla Polaków instrumentach. Jest tu berimbau, którego rytm nadaje zarazem rytm grze prowadzonej przez graczy. Następnie pandeiro – budową zbliżony do tamburynu oraz atabaque – czyli duży bęben stawiany na stojaku. Przy takich rytmach nogi same aż rwą się do tańca...

- Każdy gracz ma indywidualny styl walki, a warsztaty mają właśnie na celu wymianę tych umiejętności, wzajemną naukę, staramy uczyć się od siebie nawzajem – pointuje Patryk.

Szczególnie oblegane były warsztaty prowadzone przez południowoamerykańskich mistrzów tej sztuki i specjalnych gości Weekendu: Contra – Mestre Xuxo, professora Tamarindo, Secao oraz Sem Memoria. Uczestnicy byli podzieleni na 3 grupy: początkujących, średnio zaawansowanych oraz zaawansowanych.

- Trenuję od września zeszłego roku, w czerwcu będę mieć ceremonię chrztu i pierwszy egzamin. O capoeira dowiedziałam się od znajomych z Trójmiasta, zorientowałam się jakie grupy są w Poznaniu i tak się zaczęła moja przygoda – mówi jedna z uczestniczek warsztatów. – Ta sztuka walki wymaga pracy nad koordynacją, siłą, sprawnością. Na początku pojawia się ból, robią się odciski, zakwasy. W ciągu roku następuje duży skok do przodu, a potem jest tylko praca nad techniką.

- Jestem w grupie początkującej, trenuję już od 2 lat. O capoeirze dowiedziałam się od koleżanki, która zabrała mnie ze sobą na trening i tak już zostałam. W tej sztuce urzekła mnie niesamowita atmosfera, energia w trakcie walki, taneczność wpływająca na płynność. Bardzo integruje graczy – mówi inna uczestniczka. – W czerwcu będę zdawała na drugi stopień.

Na razie obie dziewczyny pilnie trenują i wykorzystują każdą okazję, by podpatrzeć, jak capoeirę ćwiczą prawdziwi mistrzowie z Brazylii...